...Resulüllah'ın öğretip ashabı ile birlikte yaşadığı örnek modele Ehlisünnet ve'l-cemaat diyoruz. Yani Kur'an-ı Kerim'in yanlışsız uygulaması olan Sünnet etrafında cem olma, birleşme. Kur'an-ı Kerim bütünüyle o örneğin içinde mündemiç. Bu anlamda İslam bir cemaat dini, vahdet ve tevhit dini. Tefrikaya, hizipçiliğe, ayrılıkçılığa karşı. Resulüllah bu yolda birleşmeyip tefrikaya düşenlerin cehennemlik olduğunu söylüyor.
Sünneti anlamada problemler doğunca Kur'an-ı Kerim'i de, cem olmayı da doğru anlayamaz olduk. Ya, madem ki Sünnet yanlış anlamalara sebep oluyor, sahihini sakiminden ayıramıyoruz, o halde onun hepsini terk edelim diyenler, sonuçta da Sünnet'in yerine kendi anlayışlarını koymak zorunda kalıp, Peygamber'in görevini üstlenmeye kalkışanlar; ya da aksine, yine kendi oluşturduğu ideolojiyi destekleyen ne kadar söz varsa hepsine hadis diye sarılan, sonunda da bütünüyle Sünnet'in dışına çıkan oluşumlar ortaya çıktı. Böyle olunca, yine daha önce sözünü ettiğimiz ve hiç biri öbürüne benzemeyen ideolojik İslamlar türedi. Birinciler Sünnet'i attılar ve kendi anlayışlarını terviç etmek için ona, bazı taklit şirketlerin isimlerinin başına 'hakiki', 'öz' takılarını ekledikleri gibi 'Kur'an İslamı' adını verdiler. İkinciler ise neticede hem Kur'an-ı Kerim'den hem de Sünnet'ten uzaklaşıp yerine kendi ezoterik düşüncelerini koydular. Böylece cemaatler cem etmenin birleştirmenin, tevhidin değil, parçalamanın, yekdiğerine düşman üretmenin, kinin, hasedin, kavganın, tekfirin odakları haline geldi. Biz elbette umum manzaradan söz ediyoruz. Biz böyle değiliz diyenler varsa onları öpüp başımızın tacı yaparız....
... şu hatamızı da görüp düzeltmek zorundayız. Biz çok uzun yıllardan beri; efendim âlimi cahili herkes Kur'an-ı Kerim'den hüküm çıkarmaya kalkışmasın, onu anlayamaz. Bir üstada, bir âlime ya da abilere sorsun dedik. Belki bunun da içtihat kapısının kapatılması gibi hüsnü niyete dayalı bir yönü vardı, haddini bilmeden ahkâm kesenlerin önü kesilmek isteniyor olabilirdi. Çünkü hüküm çıkarma içtihat etme demekti, içtihadın ise bir seviyeyi gerektirdiği açıktı. Doğru, ama içtihat dediğimiz şey hükümle, ahkâm ayetleriyle alakalı bir ameliyedir. Oysa 6600 küsur ayetin sadece üç beş yüz kadarı fıkhi hüküm içeren ayetlerdir. Geriye kalan altı binden fazla ayet ders çıkarılacak, ibretler alınacak kıssalardır, imanı, ahlakı, edebi, öğreten beyanlardır. Haddini bilme erdemi kazandıktan sonra Kur'an-ı Kerim'in muhatabı her seviyeden insandır. Herkesin ondan alacağı dersler vardır....
Yazının tamamı için:
Sünneti anlamada problemler doğunca Kur'an-ı Kerim'i de, cem olmayı da doğru anlayamaz olduk. Ya, madem ki Sünnet yanlış anlamalara sebep oluyor, sahihini sakiminden ayıramıyoruz, o halde onun hepsini terk edelim diyenler, sonuçta da Sünnet'in yerine kendi anlayışlarını koymak zorunda kalıp, Peygamber'in görevini üstlenmeye kalkışanlar; ya da aksine, yine kendi oluşturduğu ideolojiyi destekleyen ne kadar söz varsa hepsine hadis diye sarılan, sonunda da bütünüyle Sünnet'in dışına çıkan oluşumlar ortaya çıktı. Böyle olunca, yine daha önce sözünü ettiğimiz ve hiç biri öbürüne benzemeyen ideolojik İslamlar türedi. Birinciler Sünnet'i attılar ve kendi anlayışlarını terviç etmek için ona, bazı taklit şirketlerin isimlerinin başına 'hakiki', 'öz' takılarını ekledikleri gibi 'Kur'an İslamı' adını verdiler. İkinciler ise neticede hem Kur'an-ı Kerim'den hem de Sünnet'ten uzaklaşıp yerine kendi ezoterik düşüncelerini koydular. Böylece cemaatler cem etmenin birleştirmenin, tevhidin değil, parçalamanın, yekdiğerine düşman üretmenin, kinin, hasedin, kavganın, tekfirin odakları haline geldi. Biz elbette umum manzaradan söz ediyoruz. Biz böyle değiliz diyenler varsa onları öpüp başımızın tacı yaparız....
... şu hatamızı da görüp düzeltmek zorundayız. Biz çok uzun yıllardan beri; efendim âlimi cahili herkes Kur'an-ı Kerim'den hüküm çıkarmaya kalkışmasın, onu anlayamaz. Bir üstada, bir âlime ya da abilere sorsun dedik. Belki bunun da içtihat kapısının kapatılması gibi hüsnü niyete dayalı bir yönü vardı, haddini bilmeden ahkâm kesenlerin önü kesilmek isteniyor olabilirdi. Çünkü hüküm çıkarma içtihat etme demekti, içtihadın ise bir seviyeyi gerektirdiği açıktı. Doğru, ama içtihat dediğimiz şey hükümle, ahkâm ayetleriyle alakalı bir ameliyedir. Oysa 6600 küsur ayetin sadece üç beş yüz kadarı fıkhi hüküm içeren ayetlerdir. Geriye kalan altı binden fazla ayet ders çıkarılacak, ibretler alınacak kıssalardır, imanı, ahlakı, edebi, öğreten beyanlardır. Haddini bilme erdemi kazandıktan sonra Kur'an-ı Kerim'in muhatabı her seviyeden insandır. Herkesin ondan alacağı dersler vardır....
Yazının tamamı için: